Vertraagzaamheid? Laten we eens kijken naar 2 verschillende benaderingen:
- Vertraagzaamheid tijdens de voorbereiding;
- Vertraagzaamheid tijdens het spreken zelf… (meer hierover volgt in een latere blog).
Deze blog gaat over de voorbereidingsperiode. Wat betekent vertraagzaamheid tijdens uw voorbereiding? Maak het u zelf niet te moeilijk en gun uw verhaal of presentatie voldoende indaal- en rijpingstijd…
Snel, snel, snel impliceert immers vaak weinig potentieel voor verbinding… vertraging creëert makkelijker verbinding. Met u zelf en met uw publiek.
Wanneer u voor een presentatie gaat die verbindend wil zijn en maximaal inspeelt op de leefwereld van uw publiek, ga dan niet alleen na in welke omgeving ze leven en werken, ga ook op zoek naar hun vragen en verwachtingen… "Do not tell, ask..." welke van hun vragen wil u tijdens uw presentatie stellen (kaderen) én beantwoorden? Improviseer daarbij niet, veronderstel niet, ga niet uit van om het even welk vermoeden, want - naast meten – is ook “vragen stellen” weten…
Tijdens uw voorbereiding is het niet onbelangrijk dat u uw brein en uw onderbewustzijn rond die vragen voldoende rijpingstijd gunt… De druk-druk-druk-hectiek waar we vandaag allemaal mee worstelen, laat ons zelden toe om op een rustige manier onze voorbereiding te laten sudderen.
Finaal maken we er dan tijdens onze spreekbeurt vaak een potje van... Daar waar het beter is om van uw voorbereiding een stoofpotje te maken… laten sudderen dus die voorbereiding. Dat mag gerust twee à drie weken duren. Wat later opgediend wordt, zal ongetwijfeld veel lekkerder smaken.
Satiricus en schrijver Mark Twain, bekend van zijn woordspelige oneliners, had het ooit ook over die drie weken…"It usually takes me more than three weeks to prepare a good impromptu speech" . Twain, architect van menig, veelzeggende sprekersquote, verwijst daarmee naar een veelvuldig voorkomend misverstand inzake voorbereiding. De meest geslaagde "improvisaties" zijn immers meestal de best voorbereide. Ook bij topsprekers…
En hoe werkt dat bij u? Wil u volgend jaar een (halve) marathon lopen, de 10 mijlen van Antwerpen of de 20 kilometer van Brussel…? En wil u deze laatste doen in minder dan 3 uur? Dan is starten met uw voorbereiding uw hoogste prioriteit… Bij presenteren is dat niet anders. Wil u een beklijvende (eindejaars-)presentatie neerzetten over hooguit drie weken, dan start u best vandaag nog met uw voorbereiding.
Bij presenteren geldt bovendien ook nog de - op het eerste zicht ietwat paradoxale – wetmatigheid “hoe korter de presentatie, hoe langer de voorbereidingstijd”. Het goede nieuws daarbij is dat u niet de hele voorbereidingstijd bewust met uw presentatie hoeft bezig te zijn... wanneer u het goed aanpakt, doen uw neuronen ongemerkt het (sudder)werk voor u.
Hoezo, dan doen uw neuronen het werk voor u? Ja, dat werkt vrij eenvoudig en haast vanzelf… toch wanneer u een mind map op een A3 maakt, ware het niet dat u liever digitaal “mapt”. Waarbij u vermijdt te starten vanop een bestaande PowerPointpresentatie. Gun uw favoriete toetsen, zoals copy en paste, ook eens wat rust… and do start from scratch.
Formuleer uw doelstelling in de kern van uw mind map en maak van daaruit visuele verbindingen met de verschillende ingrediënten, invalshoeken, fragmenten en bouwstenen, die als fundamenten voor uw verhaal kunnen dienen… Blijf bij voorkeur in macro-modus, in hoofdlijnen. De micro (-benadering) is voor de laatste week voor D-day.
Nadat u uw mindmap hebt gemaakt, legt u uw A3 formulier 2 à 3 weken te "rusten". Ideaal om uw voorbereiding en uw mind de nodige bezinkings- en rijpingstijd te gunnen. Terwijl u los laat, doet uw onderbewuste “vertraagzaam” het werk voor u. U zal versteld staan hoeveel bruikbare ideeën er u te binnen zullen schieten via zeer uiteenlopende kanalen en prikkels... (zorg er vooral voor dat u schrijfmateriaal bij de hand hebt om uw ideeënstroom neer te pennen).
Verzamel uw chemische reacties tot uiterlijk 1 week voor uw presentatie. Uw stoofpotje is nu klaar. Van A3 (waarop u uw chemie eerst en vooral heeft aangevuld en daarna alles wat geen toegevoegde waarde heeft voor uw finale verhaal schrapt) gaat u nu naar een A4-formaat, waarop u uw structuur en de grote lijnen van uw verhaal uiteenzet… En waarom zou u daarbij niet de vragen van uw publiek als fundamenten gebruiken, als aandachtstrekker bij het aansnijden van uw verschillende fragmenten? Laat maar eens goed sudderen… de kans is vrij groot dat u in de toekomst verdraagzamer uitkijkt naar uw volgende presentatie. Geniet van het focussen, het dan weer los laten en vooral van een “tragere” voorbereiding...