Vragen is Weten: wil jij ook meer weten over de VW-methode?

In welke mate heb jij je al eens afgevraagd:

Waarom Nederlandstalige vraagwoorden zoals waar, waarom, wanneer, wat, welke, wie… met 2 V's beginnen? Net zoals in de Franse taal waar de W, in geval van spelling, wordt ontdubbeld in “Double V”, een dubbele V?
Waarom er zoiets bestaat als de VW-methode? Als metaforisch acroniem voor “Vragen is Weten” en op zich een wijs equivalent van de digitale raaktaal “Meten is Weten”. Beide met als schattige antipode “Gissen is missen”.
Waarom het voor ieder van ons - met het oog op het kwalitatief upgraden van onze eigen communicatieve uitwisselingen - belangrijk is om tijdens de voorbereiding van een gesprek of bijvoorbeeld van een interventie in een meeting, extra stil te staan bij het respectievelijke belang van beide V-benen in de W? En niet alleen bij de voorbereiding. Ook - tijdens - je gesprekken? V1, V2 en 2V-benen? Hoezo?

Wat zit er in het 1e V-been en waarom is dat belangrijk?

In onze communicatie gaan we wel eens vaker bij voorbaat uit van relatief "onzuivere" V1-percepties zoals:
- Vanzelfsprekend vinden
- Vaststellingen
- Vermoedens
- Vergelijkingen
- Veronderstellingen en invullen voor een ander
- Verwachtingen bij anderen
- Voorgevoelens
- Vooringenomenheid
- Vooroordelen
Voegen we hier voor de gelegenheid ook nog “denken dat we het weten” en andersoortige vormen van wishful thinking aan toe. De kans is in dat geval heel groot dat we zo goed als zeker weten dat we het dan… zeker niet weten. Dat we met andere woorden op basis van het eerste V-been alleen zelden te weten komen waarover het echt gaat bij onze medepartij. In de meeste gevallen gaat het bij de hogervermelde eerste V-been-voorbeelden immers over een eigen invulling op basis van onze persoonlijke, gekleurde, subjectieve waarneming en ons eigen referentiekader.
De combinatie van beide V’s in de W biedt nochtans een geweldige opportuniteit voor - én het wil tevens een uitnodiging zijn tot - meer inzicht en verdieping. De duo-aanpak van V + V is met andere woorden een ideale voedingsbodem voor verbindend communiceren. Nu vraag je je waarschijnlijk af...

Waar staat V2 dan voor?

Wanneer je echt wil weten wat er bij de ander leeft, je empathisch wil inleven, is het verrijkend om - als het 2e V-been van de W - vraagwoorden zoals hoe, wanneer, wat, waar, waarvoor, welke, wie en in sommige gevallen ook waarom te gebruiken. Met een duidelijke voorkeur voor tot verdieping uitnodigende Open Vraag Woorden (OVW) . Dit in tegenstelling tot Gesloten Vraag Woorden (GVW), die beginnen met een werkwoord. Zoals bijvoorbeeld: “heb jij dat ook gezien?”. Bij het gebruik van een gesloten vraag nodig je je medepartij niet meteen uit tot meer diepgang. Hoe luidt hetzelfde bovenstaande voorbeeld in OVW-vorm? "Wat heb jij allemaal gezien"? Meteen een uitnodiging tot breder inzicht van beide kanten.
Door het gebruiken van OVW brei je inzichtelijk voort op de eerste V van de twee V’s, die beiden de W vormen. In dit concrete voorbeeld de W van Weten. Kortom, wanneer je beide V’s complementair gebruikt kom je meer te… weten.

Vaak menen we dus op basis van ons denken en “veronderstellingen of andere vooroordelen” reeds te weten. Helaas blijkt dat maar al te vaak een illusie. Waarom? Omdat het onze eigen perceptie betreft, gebaseerd op ons eigen invullen, ons eigen gekleurde wereldbeeld, het enkel luisteren naar onze eigen stem, ons eigen referentiekader, kortom een visie geplukt uit ingrediënten uit onze eigen rugzak en vaak gebaseerd op beperkende V1 interpretaties. Onze eigenste perceptie wordt dan al gemakkelijk onze - of dé – objectieve waarheid.

Wat staat er ons dan te doen?

Vragen - durven - stellen, bevragen of doorvragen. Alleen door “door te vragen” komen we immers te weten hoeveel onze stem "waard" is en wat de waarheid van de ander is. Onze medepartij is dan ook de enige die haar of zijn waarheid kent, die - naar zal blijken - overigens meestal ook vaak gewoon… perceptie is.
Door je eigen perceptie (V1) te bevragen (V2), kan je evolueren van “denken dat je het weet” naar een - met een aan zekerheid grenzende - waarschijnlijkheid dat je echt te weten komt wat bij je medepartij leeft. Of tenminste dat je toch weet wat hun perceptie is. In ieder geval is de kans groot dat je met het stellen van bijkomende vragen inzichtelijk wijzer wordt. Zodat je voor je zelf een meer accurate, afgestemde en objectievere visie kan vormen.
Inderdaad, wat nog aangenaam is aan het stellen van inzichtverrijkende vragen is dat je op die manier kan evolueren van jouw subjectieve perceptie - op basis van jouw veronderstellingen – naar een zekere mate van objectiviteit, naar (bijna) zeker weten. Naar een meer objectieve volledigheid.
Laten we voor de gelegenheid eens inzoemen op de ietwat atypische lijkende visie van collega Jo Krill. Als coach is Jo onder andere actief in Insead Executive Coaching. Jo deelt in een Insights Discovery artikel ‘Aan de slag met coaching’ het volgende inzicht: “Als coach is het belangrijk dat je goed kunt luisteren en goede vragen kunt stellen. Daarnaast is het belangrijk je ervan bewust te zijn dat je zelf de hele tijd aan het oordelen bent. We oordelen non-stop. Dat kun je maar beter erkennen. Een goeie coach kijkt dan naar haar/zijn eigen subjectieve oordelen en vormt die om tot hypotheses die zij/hij kan toetsen. Alleen zo ben je objectief”.
Door het stellen van (bijkomende) vragen verhoog je bovendien de kans dat je bij beide partijen een gemeenschappelijke visie en draagvlak voor diepgang creëert. Met andere woorden verrijkende inzichten genereert, die er voor jullie gesprek nog niet waren en waarmee je samen op dezelfde leest verder kan. Dat je samen "gelijkgestemd" bent.

Voorbeelden, waarbij V1 en V2 worden gecombineerd:

Ik heb het voorgevoel dat… wat is jouw gevoel?
Ik stel vast dat… wat heb jij zelf ervaren?
Ik vind het vanzelfsprekend dat… wat is voor jou belangrijk?
Ik vermoed dat… wat heb jij nodig?
Mag ik veronderstellen dat je het zo bedoelt… of hoe zie jij dat?

Wat is vragen stellen nog?

Waarom is"vragen stellen en (de moed hebben om) durven door te vragen" voor ieder van ons zo belangrijk? Omdat vragen stellen equivalent is aan - het tonen van je kwetsbaarheid en je intentie tot – luisteren… omdat je op die manier vooroordelen wegzuivert en je medemens waardeert, tracht te begrijpen, hoort, ziet,… Plus voor jezelf diepgang gunt aan je weten. Afgestemd bent en alle kansen geeft aan de andere waarheid. Alleen op die manier kan je evolueren naar een zo zuiver mogelijke vorm van verbindend communiceren en verbondenheid.

Is het jou trouwens ook opgevallen dat in de bovenvermelde voorbeelden de "waaromvraag" - en dat is bewust - niet wordt gebruikt? Waarom niet? Dat wordt in de volgende blog "vervelende of verdiepende vragen" duidelijk...

Tot slot wenst WeGo's jou de nodige moeD, met de D van Daadkracht, Deugddoend, Discipline, Doen, Doorgaan, DoortastenD, Dromen en Durven springen om vragen te stellen en Door te vragen. Mocht je behoefte hebben om over de content van deze blog en/of over je inzichten / noden terzake verder uit te wisselen, contacteer ons gerust (zie onder). En in ieder geval take care and stay safe !